ارتباط ژنی دیابت با بیماری آلزایمر

در سالهای اخیر مشخص شده است که افراد مبتلا به دیابت با مشکلات زیادی  روبروی هستند- برای مثال خطر ابتلا این افراد به دیابت بیشتر از افراد غیر دیابتی است ،هم اکنون پرفسور  chrisliو همکارانش ژنی را کشف کردند که ارتباط این دو بیماری را معنی دار می کند.

آنها ژنی را شناسایی کردند که در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت وجود دارد و بروی مسیر انسولین تأثیر می گذارد. تخریب این مسیر معیار بروز دیابت است. این کشف می تواند یک هدف درمانی برای هر دو بیماری باشد. محققین یافته های خود را در شماره ی ماه ژوئن مجله ی Gentics  (سال 2012) به چاپ خواهند رساند.

 به گفته ی پرفسور Li: در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، خطر ابتلا به فراموشی زیادتر است. مسیرهای عملکرد انسولین در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی دخالت دارد که از جمله می توان به کمک به حفظ سلامت سیستم عصبی اشاره کرد که این نشان دهنده ی ارتباط این دو بیماری است.

اگر چه علت آلزایمر هنوز مشخص نیست اما یکی از معیارهای تشخیص بیماری بعد از مرگ وجود پلاک های چسبنده ی پروتئین آمیلوئید در مغز اکثر افرادی است که بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند.

جهش در ژن APP  یا  amyloid precursor protein  در انسان یا در ژنی که APPرا کنترل می کند در اکثر موارد بیماری آلزایمر دیده می شود.

در این تحقیق خانم پرفسورLiو همکارانش به دقت پروتئین APL-1  را که توسط ژنی در کرم C.elegansساخته می شود بررسی کردند که دقیقاً جانشین ژن بیماری آلزایمر در انسان است.

پرفسور Liمی گوید: آنچه ما کشف کردیم جهش در ژن کرم elegansاست که مشابه ژن APPدر انسان می باشد این جهش سبب کاهش سرعت رشد کرم می شود که نشاندهنده ی تخریب برخی مسیرها متابولیکی است. بهمین علت ما به بررسی ژن مشابه APPدر کرم و چگونگی تأثیر آن بروی مسیرهای مختلف متابولیکی پرداختیم و متوجه تأثیر این ژن در ممانعت از مسیر انسولین شدیم.

 این موضوع نشان میدهد که نسخه ی انسانی این ژن در بروز بیماری آلزایمر و دیابت نقش دارد.

محققین همچنین دریافتند که جهش های اضافه تر در مسیر انسولین سبب معکوس نمودن معایب ایجاد شده توسط جهش APPمی شود. این موضوع نشان می دهد که چگونه این ژنها از نظر عملکردی با هم مرتبط هستند.ژن APL-1بسیار مهم است.

 آنها دریافتند، زمانیکه ژن APP  را در کرم از کار می اندازند، حیوان می میرد. این موضوع نشان می دهد که وجود پروتئین های خانواده APPبرای حیات کرم های elegansضروری است همانطور که برای حیات پستانداران (مانند ما) ضروری است.

پرفسور Liو همکارانش امیدوارند که این دیدگاه جدید به تمرکز تحقیقات بروی مسیرهایی که ممکن است به درمانهای جدید برای هر دو بیماری آلزایمر و دیابت منجر شود، کمک کند.

به گفته ی دکتر Johnstonمدیر مجله ی Genetics: این کشف بسیار مهم به خصوص به دلیل تاکید مقامات دولتی بر درمان و پیشگیری از بیماری آلزایمر تا سال 2025 به ما کمک می کند تا از چگونگی ارتباط این دو بیماری آگاه شویم. این یافته ها می تواند درهای جدیدی برای درمان و پیشگیری از هر دو بیماری بر محققین بگشاید.

قبل از این محققین یک ارتباط زنجیری بین این دو بیماری یافته بودند . پروتئین مرتبط به بیماری آلزایمر بروی مسیر انسولین تأثیر می گذارد. این موضوع دیدگاه جدیدی در افزایش خطر ابتلا به آلزایمر در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد کرده است . قطعات پروتئینی به قسمت های بسیاری متصل می شوند که هر کدام ممکن است با چندین نورون در ارتباط باشند و پیام هایی به نورون ها و سایر سلولها بفرستد. سوال اصلی این است که چگونه پیش ساز پروتئین آمیلوئید و محصولات شکستن این پروتئین ها با مسیر انسولین تداخل دارد.

هر یک از این تداخلات می تواند هدفی برای داروها و سایر انواع درمان محسوب شود. پرفسور Liتصمیم دارد ادامه ی مسیر و نقشه ی احتمالی تداخلات مربوطه را بررسی کند.

منبع: Genetics , 2012: DOI:10. 1534/ genetics.112. 138768